Co jest z tą stewią?

W Polsce o stewii jest głośno już od kilku lat, natomiast od wieków znana w Paragwaju, czy Brazylii. W Azji stewia wykorzystywana jest jako naturalny słodzik od przeszło 30 lat, gdzie można ją spotkać jako substancja słodząca w napojach light największych światowych producentów. Niektórym osobom może nie smakować lekko ziołowy posmak stewii.

Za słodki smak stewii odpowiadają glikozydy zawarte w jej liściach głównie stewiozyd i rebaudiozyd A. Dopiero w listopadzie 2011 roku Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), dopuścił glikozydy stewiowe na rynek Unii Europejskiej.

Stewia jest słodzikiem, który możemy znaleźć w każdej postaci: tabletek, białego proszku, syropu, czy bardziej naturalnej w postaci, a mianowicie: całych suszonych liści, zmielonych suszonych liści, sadzonek, czy nasion przeznaczonych do własnej uprawy. Stewia ma niski indeks glikemiczny, ale jego poziom może być rożny w zależności, na którą postać się zdecydujemy. W niektórych „stewiowych tabletkach” nośnikiem rebaudiozydu A jest maltodekstryna, której indeks glikemiczny jest znacznie wyższy. Podobnie jest z wartością odżywczą, jest ona różna w zależności od formy produktu i producenta.

Jeśli ktoś z Was zdecyduję się na stosowanie stewii, jako słodzika, polecamy wybranie jak najmniej przetworzonej wersji słodzika.